Running on Empty | Jonice Webb, Christine Musello (Kitap)

Çocuklukta İhmalin İzi - Boşluk Hissi, çocukluk döneminde duygusal olarak görülmemiş, anlaşılmamış ya da duyguları dikkate alınmamış bireylerin yetişkinlikte yaşadığı görünmez ama derin etkileri mercek altına alıyor. Jonice Webb, bir klinik psikolog olarak terapi odasında yıllar boyunca karşılaştığı ortak bir durumu bu kitapta tanımlamaya çalışıyor: belirgin bir travma yaşamamış ama “eksik bir şeyler varmış gibi” hisseden insanlar.

Kitabın temel kavramı olan çocukluk çağı duygusal ihmali, ebeveynlerin çocuğun duygusal ihtiyaçlarını fark etmemesi, önemsememesi ya da düzenli biçimde karşılamaması durumunu ifade ediyor. Bu ihmal genellikle fiziksel ya da sözel bir istismarla birlikte yürümüyor—bu da onun daha zor fark edilmesine ve çoğu zaman isimsiz kalmasına neden oluyor. Webb, bu duygusal eksikliğin çocuklukta çoğu zaman “normal” gibi algılandığını, ancak yetişkinlikte kronik boşluk hissi, kendini yeterince tanımama, bastırılmış öfke ya da başkalarına yakınlaşamama gibi belirtilerle ortaya çıktığını savunuyor.

Kitapta duygusal ihmalin işaretleri ayrıntılı olarak ele alınıyor: kendi ihtiyaçlarını tanımlamakta zorlanmak, duyguları ifade etmekte yetersizlik, başkalarının duygularına karşı duyarlılık gösterirken kendi duygularını önemsememek, kronik suçluluk ya da başarısızlık hissi, yoğun içsel eleştiri, dışarıdan bakıldığında “iyi bir yaşam” sürdüğü halde sürekli bir tatminsizlik duygusu… Bu işaretler, kitabın en güçlü yönlerinden biri olarak, okurun kendi deneyimini adlandırmasına imkân veriyor.

Webb ayrıca çocuklukta duygusal ihmalin farklı ebeveyn tipleriyle nasıl ortaya çıkabileceğini de inceliyor: duygusal olarak mesafeli ebeveynler, başarıya odaklı ama duygulara uzak yaklaşım sergileyen aile yapıları, kaotik ya da aşırı korumacı ev ortamları gibi farklı örnekler üzerinden ilerliyor. Bu sayede, okur yalnızca kendi duygusal örüntüsünü değil, bunun oluştuğu bağlamsal çerçeveyi de daha net görebiliyor.

Kitabın ikinci bölümü, bu farkındalıktan sonra ne yapılabileceğine odaklanıyor. Webb, iyileşme sürecinin üç temel adım üzerinden ilerlediğini savunuyor: (1) duygusal ihmalin farkına varmak ve tanım koymak, (2) duyguları tanımayı ve düzenlemeyi öğrenmek, (3) kendi ihtiyaçlarını ifade etme ve sağlıklı sınırlar kurma becerisini geliştirmek. Bu aşamalarda verilecek küçük kararların, uzun vadede içsel boşluğu azaltan güçlü bir etki yaratabileceğini söylüyor.

Çocuklukta İhmalin İzi - Boşluk Hissi, geçmişte yaşanmış ama adı konmamış bir ihmali tanımlamakta zorlananlara, dil ve yön kazandırıyor. Duygularla yeniden bağ kurmayı, eksikliği suçlulukla değil merakla karşılamayı ve yaşanmamış olanı telafi etmenin mümkünlüğünü hatırlatıyor. Sessiz kalmış bir meseleyi görünür hâle getirirken, bunu kırmadan ve incitmeden yapıyor.