The App Generation | Howard Gardner, Katie Davis (Kitap)

App Kuşağı – Dijital Dünyada Kimlik, Mahremiyet ve Hayal Gücü kitabı, dijital çağda büyüyen gençlerin kimlik, yakınlık ve hayal gücü kavramlarını nasıl yeniden şekillendirdiğini inceliyor. Howard Gardner ve Katie Davis, kitabın başında odaklandıkları üç temel konuyu şöyle açıklıyor: bireysel kimlik oluşumu, başkalarıyla kurulan samimi ilişkiler ve yaratıcı üretim biçimleri (sayfa 19). Bu çerçevede, özellikle mobil uygulamaların günlük yaşama etkisi detaylı şekilde ele alınıyor. Yazarlar, bugünün gençliğinin yalnızca uygulamalarla kuşatılmadığını, aynı zamanda dünyayı bir uygulamalar bütünü olarak görmeye başladığını savunuyor. Hayat, adeta “beşikten mezara uzanan” bir süper uygulama gibi yapılandırılıyor (sayfa 19).

Kitapta aplikasyonlar yalnızca teknolojik araçlar olarak değil, düşünme, karar verme ve ilişki kurma biçimlerini şekillendiren yapılar olarak değerlendiriliyor. Bu uygulamalar gençlerin hayatında o kadar merkezi bir konuma gelmiş ki, birçok genç kendi kimliğini bu uygulamalara göre tanımlıyor. Ayrıca, arkadaşlık ilişkileri, mahremiyet sınırları ve yaratıcı üretim biçimleri de artık bu dijital arayüzler üzerinden kuruluyor.

Gardner ve Davis, bu dönüşümü daha iyi anlayabilmek için altı farklı yöntemle yürüttükleri kapsamlı bir araştırmaya yer veriyor. Bunlardan ilki, 2008 yılında sınıf öğretmeni olan 40 eğitimciyle yapılan görüşmeler. Öğretmenlerden, dijital öncesi öğrenciler ile dijital çağın öğrencileri arasındaki farkları gözlemlemeleri istenmiş (sayfa 203). Odak grup çalışmalarında, eğitimciler son 20 yılda gençlerde gözlemledikleri değişimleri tartışmış. Araştırmanın üçüncü ayağında ise gençlerin yarattığı ürünler incelenmiş. 1990-2011 yılları arasında liseli ve ortaokullu öğrencilerin öyküleri ve görsel sanat eserleri üç ayrı çalışma ile analiz edilmiş (sayfa 204–205).

Dördüncü araştırma ise GoodPlay projesi. Boston ve çevresinde yaşayan 10 ile 25 yaş arasındaki 103 gençle yapılan derinlemesine görüşmeler, bu bireylerin dijital medya ile olan ilişkilerini, karşılaştıkları sorunları ve etik ikilemleri ortaya koymuş (sayfa 206–208). Beşinci araştırma ise blog yazarlarıyla yapılan mülakatlardan oluşuyor. 20 blog yazarıyla yapılan görüşmelerde, blogların bireysel ifade, ilgi alanlarını keşfetme ve sosyal bağ kurma araçları olarak nasıl kullanıldığı analiz edilmiş (sayfa 209–210). Son olarak, Bermuda’da yapılan bir ankette 11–19 yaş arasındaki 2079 öğrenciye, sahip oldukları dijital araçlar ve çevrimiçi faaliyetlerinin sıklığı sorulmuş. Bu anket, gençlerin neye ne kadar zaman harcadığını, hangi dürtülerle çevrimiçi olduklarını ortaya koymuş (sayfa 211–213).

Kitapta yer verilen bir diğer önemli mesele de dijital ortamın gençlerin yaratıcılığını nasıl etkilediği. Yazarlara göre, bazı durumlarda dijital araçlar yaratıcılığı desteklerken, bazı durumlarda ise sınırlayıcı bir etkiye sahip olabiliyor. Özellikle hayal gücü kullanımının, çok önceden yapılandırılmış dijital formlara sıkışması riskine dikkat çekiliyor. Uygulama bazlı düşünme şekli, gençlerin “kutunun dışında” düşünmesini zorlaştırabiliyor.

Genel olarak kitap, dijital dünyanın olumlu ve olumsuz yönlerini dengeli biçimde tartışıyor. Gardner ve Davis ne teknoloji düşmanı bir tavır alıyor, ne de her yeniliği kayıtsız şartsız destekliyor. Bunun yerine, gençlerin dijital araçlarla olan ilişkilerinin, onları destekleyecek şekilde nasıl geliştirilebileceğini sorguluyorlar. Dijital çağda büyüyen bir neslin, teknolojiyle yalnızca tüketici olarak değil, yaratıcı ve eleştirel bireyler olarak ilişki kurabilmesi gerektiğini savunuyorlar.