Pazartesi Mektupları | Ege Soley (Kitap)

Ege Soley’i Instagram’da bir süredir takip ediyorum. Paylaşımlarındaki samimi bakış açısı beni etkiliyor. Bu yüzden, ilgi çekici adlar taşıyan kitaplarından birine şans vermek istedim.

‘Pazartesi Mektupları’, hayli içten yazılmış satırlarıyla dikkat çekiyor. Arka kapağındaki şu cümle beni kitaba çekmeyi başardı:

‘Bu satırları belki taze bir Pazartesi, belki yorgun bir Çarşamba, belki tembel bir Pazar günü okursun.’

Daha kitabı açmadan, bu cümle bile her anın kendine özgü bir ruhu olduğunu hatırlattı bana. Yine de, deneme türündeki bu kitabın benimle tam olarak bağ kuramadığını hissettim. Yanlış anlaşılmasın, yazar kitabında hayatından çeşitli kesitlere yer veriyor. Farklı bakış açıları sunuyor ve yer yer anılarını, yer yer de hayallerini bizimle paylaşıyor. Ancak, kitap bana fazlasıyla kişisel geldi. Yazar, okuyucuyu kendi içsel yolculuğuna davet etse de, bu derinliğe yalnız başına seyahat etmiş gibi hissettirdi. Konular arasında annelik, çocukluk, kadınlık ve kırk yaş gibi temalar var. Kitabın içinde kendime pek yer bulamasam da, birkaç cümlenin altını çizdim; bu satırlar yazarın dünyasından kısa anlık bağlar kurmamı sağladı.

Çeşit çeşit sabahın var. (sayfa 18)

İnsanlar kadar karışık, bulutlar kadar net, unuttukların kadar çok, kaybettiklerin kadar artık hiç yok sabahlar. (sayfa 19)

Taze sayfalar, okunmamış kitaplar, henüz başlamış bir Pazartesi. …, bazen çok ezbere yaşıyoruz. (sayfa 21)

(Plasebo için iki etken) “İnanç ve şartlanma” (sayfa 52)

(Arabada kitap okumak sonrasında) “Miden bulandıysa uzağa bak. Uzağa bakınca geçer.” (sayfa 75)

Yine olur sanıyor. Aynı yaz, yine gelir. (sayfa 152)

… asılı kalan zamanlar, yıllar. Üniversite yılları. Hem çok ben hem de hiç tanımadığım biri gibi. (sayfa 164)