Becoming Myself | Irvin D. Yalom (Kitap)

Irvin D. Yalom, bu anı kitabında yalnızca mesleki başarılarının ya da terapi odasındaki çarpıcı hikâyelerin izini sürmüyor; aynı zamanda kendi iç dünyasının karmaşık, yer yer çelişkili ama bir o kadar da insani katmanlarını da açık yüreklilikle ortaya koyuyor. Becoming Myself, psikoterapiye yön veren bir ismin kendisiyle yüzleşme süreci olarak da okunabilir. Kitap boyunca Yalom’un hayatındaki dönüm noktalarına tanıklık ederken, onu şekillendiren kişisel tarih, aile dinamikleri, göçmen geçmişi, kültürel aidiyet duygusu ve entelektüel evrimi detaylı bir şekilde işleniyor.

Yalom’un anlatısı, çocukluk yıllarında, Washington D.C.’de bir bakkal işleten Yahudi göçmen bir ailenin oğlu olarak büyümesiyle başlıyor. Bu bölümde hem ailesiyle olan ilişkilerine hem de erken yaşta yalnızlıkla ve sosyal uyumsuzlukla baş etme çabalarına yer veriliyor. Kitabın ilk yarısı, onun doktor oluşuna, Stanford’daki akademik kariyerine ve varoluşçu terapiye nasıl yöneldiğine dair ayrıntılar içeriyor. Freud’un etkisinden zamanla uzaklaşarak daha hümanist bir yaklaşıma geçişi, Rollo May’le kurduğu ilişki ve Viktor Frankl gibi figürlerden nasıl etkilendiği dikkatle aktarılıyor.

Yalom’un karısı Marilyn Yalom ile olan uzun evliliği, kitapta sadece duygusal bir ortaklık olarak değil, aynı zamanda entelektüel bir yol arkadaşlığı olarak da önemli bir yer tutuyor. Marilyn’in feminist tarihçi kimliği, kendi yazarlığı ve akademik duruşu, Yalom’un yaşamına yön veren temel sütunlardan biri olarak sunuluyor. Eşinin ölümüne yaklaştıkları dönemde yaşadıkları hassas süreç, kitabın en dokunaklı kısımlarından biri. Bu kısımlarda Yalom’un yaşlılık, kayıp, ayrılık ve ölümle yüzleşmeye dair çok daha kırılgan ve duru bir sesi var.

Terapi pratiğiyle ilgili bölümlerde Yalom, bazı danışanlarıyla yaşadığı duygusal etkileşimleri ve etik ikilemleri paylaşırken, terapistin de insan olduğunu ve zaman zaman kendi geçmişiyle, arzularıyla, sınırlarıyla yüzleştiğini gösteriyor. Özellikle karşıt aktarımlar ve terapi sürecinde zaman zaman kontrolün nasıl terapistin elinden kayabildiği gibi detaylar, mesleki içgörü bakımından çok değerli.

Kitap boyunca ölümün kaçınılmazlığı teması sıkça işleniyor. Yalom’un kendi yaşlanma sürecini gözlemlemesi, fiziksel değişimlere verdiği tepkiler, entelektüel enerjisini nasıl korumaya çalıştığı ve buna rağmen zihinsel yorgunlukla nasıl başa çıktığı oldukça samimi bir şekilde aktarılıyor. Tüm bunlar, onun “insan olmanın doğası”na dair terapötik bilgeliğini yalnızca teorik olarak değil, kişisel deneyim üzerinden de kurmasını sağlıyor.

Yalom’un dili yine her zamanki gibi sade ama vurucu; akademik yoğunlukla değil, insani açıklıkla ilerliyor. Becoming Myself, hem psikoterapiyle ilgilenen profesyoneller hem de kendi yaşam deneyimlerine daha yakından bakmak isteyen okurlar için hem öğretici hem de duygusal olarak etkileyici bir eser.